Whistler, Kelowna, Revelstoke & Banff

Hier weer een verhaaltje uit het zonnige Canada!

Vorige week maandag hebben we de auto opgehaald. De mensen van het verhuurbedrijf vroegen of we echt geen upgrade wilden naar een grotere auto. Nee hoor, wij redden ons prima met een kleine auto, zeiden we. Toen we bij de auto aankwamen, waren we aangenaam verrast: hoezo kleine auto? Een spiksplinternieuwe Chevrolet Sonic! Dit is voor ons echt geen kleine auto, maar een enorm bakbeest als je het vergelijkt met mijn Ibizaatje en de auto waar Ilse in rijdt. Wat een luxe! Na een week hebben we al verschillende snufjes ontdekt: automatische deurvergrendeling (voor de meesten al gewoon, maar voor mijn een enorme luxe ;)), we kunnen de I-pod en telefoon aansluiten op de radio. Alleen moeten we het van de telefoon nog uitvinden. Ik geloof dat we daarvoor een of andere app moeten downloaden. Er zit een afstandsbediening op het stuur, we hebben een achteruitrijcamera en toen we in de bergen een dikke bui kregen, probeerden we wat verwarmingsknopjes uit en bleek dat we zelfs stoelverwarming hebben! GEWELDIG, dat moet straks weer wennen als ik thuis in m'n Ibizaatje zit!

Vanuit Vancouver zijn we naar Whistler gereden waar we ook daadwerkelijk gebungeejumpt hebben! Dit stond helemaal niet op de planning, maar toen Ilse het opperde, dacht ik "ach, waarom ook niet?" :). Ilse was bloednerveus, ik was wonderbaarlijk rustig en probeerde me er geen voorstelling van te maken, gaan met die banaan! En dat lukte redelijk. We kregen allebei een tuigje om en ik mocht eerst. Bovenop een 50 meter (of misschien nog wel hoger) hoge brug boven een riviertje tussen de bergen. Wat een uitzicht, geweldig! Maar als je dan aan op het puntje van de brug moet staan met je handen wijd open, denk je wel even "waar ben ik nou eigenlijkl mee bezig", maar dan is er no way back! Ik moest niet naar beneden kijken en het was het mooiste als ik vooruit naar de bomen sprong. Bij het aftellen dacht ik aan de gymzaal en probeerde ik een mooie zweefsprong te maken. 3,2,1 en daar ging ik! Ik maakte een mooie jump richting de bomen, er leek maar geen einde aan te komen! M'n ogen kneep ik heel stijf dicht en ik gilde het uit,whaaa! En dan word je nog eens een paar heen en weer gebouncht, je wilt je ergens aan vastpakken, maar dat mag niet, omdat je jezelf anders kunt verworden. Whoo wat eng, maar tegelijkertijd ook ontzettend mooi als je naar boven wordt gehaald en daar heerlijk vrij hangt boven een rivier met een super uitzicht! Ik mocht nog wat langer blijven hangen, omdat ze problemen hadden met de machine die het touw omhoog haalt. Wat een supervaring, ik raad het iedereen aan ;)! Even later mocht Ilse, inmiddels had ze de zenuwen onder controle en gilde het ook uit toen ze sprong. Ze vond het ook helemaal geweldig! Alles is op film vastgelegd!

We zaten in het Olympische dorp van Whistler, 8 km buiten de stad. Een supergoed en nieuw hostel. Heerlijk rustige omgeving wat ontzettend fijn is na zo'n drukke stad. Verder hebben we downhill gemountainbiked door de bossen, zandpaden, grindpaden etc! We gingen samen met een een klein groepje dames en onze instructeur een paar keer met de skilift naar boven. Eerst een paar korte instructies en kleine oefeningen en even later mochten we het in de praktijk uitvoeren. Er zaten een paar langzame dames voor ons, waardoor Ilse en ik nog niet volagsr konden. Toen wij op een gegeven moment als eersten achter de instructeur aan mochten, ging het een stuk sneller en kregen we pas echt een kick! We moesten toen wel een paar keer wachten op de rest, omdat ze ons niet bij konden houden :). Dit is ook topsport: je staat constant op je mountainbike in dezelfde stand en je moet je ontzettend goed concentreren en vooral ook op tijd en rustig remmen! Whistler is een stad waar heel veel mountainbikers komen. Bij de bungeejump hebben we een paar Nederlandse jongens ontmoet die zelfs alleen in Whistler zijn voor het mountainbiken.

Vanuit Whistler zijn we via een supermooie pass naar Kelowna gereden. Geweldig rustig en wat een uitzichten overal! Maar ook veel rotzooi langs de weg, oude verrote caravans en huizen en kleine Indianendorpjes. Ook zijn er veel trucks op de weg en hebben we al een paar keer de Coca Cola truck van de reclame gespot, prachtig! In Kelowna kwamen we Kevin, de tourguide van de Moosebus, tegen waar we 's avonds een biertje mee hebben gedronken in een local pub samen met een paar vrienden van hem en nog een paar backpackers uit Nederland en Australie om zijn verjaardag te vieren.

Kelowna was een drukke stad en we besloten om daar maar 1 nacht te blijven en daarna door te rijden naar Revelstoke. Hier zijn we ook maar een nachtje gebleven, omdat we anders weer een hele dag in de auto zouden zitten naar Banff. Een mooie tussenstop: een klein dorpje omringd door de bergen en overnacht in een klein en knus hostel! Op de weg naar Banff hebben we veel tussenstops gemaakt bij mooie meren en verschillende watervallen. Voor de meeste watervallen moet je nog wel een eindje lopen vanaf de parkeerplek. 2,5 km door - volgens ons- een echt berenbos waar bijna niemand was. We zijn maar keihard gaan zingen 'On the highway to hell' en 'ik zag twee beren broodjes smeren' om de beren op afstand te houden. Gelukkig werkte het en zijn we niet oog-in-oog komen te staan met een beer. Natuurlijk willen we er nog een of twee zien, maar dan liever van een afstandje.

In Banff hebben we in de Upper Hotspring gezeten, de temperatuur is 40 graden. We raakten aan de praat met stel uit Calgary die erg geinteresseerd zijn - zoals iedereen hier heel geintereseerd is- in onze reis. We vertelden dat ons eindpunt Calgary is. Ze boden aan om bij hun te blijven slapen, maar helaas zijn hun dan op vakantie. Maar wat een enorme gastvrijheid weer hier, ik hou ervan!