Outdoortown Canmore

Hi guys!

Hier weer een verhaaltje uit Canada! Dit keer vanuit mijn derde bestemming: Canmore.
Toen mijn laatste dag in Kananaskis naderde, vond ik het best wel moeilijk worden. Vooral omdat ik veel nieuwe leuke mensen heb leren kennen. De laatste avond heb ik wat mensen opgetrommeld om samen uit eten te gaan en een drankje te doen in de pub.

Tijdens een van mijn laatste vrije dagen ben ik in m’n eentje gaan mountainbiken naar Wedge Pond: bearspray mee en mijn bluetooth speaker achterin de rugzak: ik heb zo genoten en het was erg fijn om weer een moment voor mezelf te hebben. In Kananaskis kom je altijd mensen tegen als je deur uitgaat en op sommige momenten heb ik daar gewoon even geen zin in! ;)

De volgende dag werd ik uitgenodigd door een collegaatje van de front desk en security om te mountainbiken: alweer? Ach, waarom ook niet! We hadden prachtig weer en het is fijn om ook even wat anders te doen dan hiken. Supergezellig!

Na deze mountainbike tripjes ben ik verwend met een goede mountainbike. Het is een stuk leuker om te mountainbiken als je een goede mountainbike hebt. Daarom wil ik hier in Canmore op zoek naar een mountainbike en hoop ik wat trainingen te doen. Tot die tijd mag ik een oude mountainbike van de Alpine Club gebruiken. Ik zit op 4-5km van het centrum en de supermarkt, dus wel zo handig dan! Al is boodschappen doen nog wel een heel gedoe. Ook met de ongelooflijke grote supermarkten die ze hier hebben, veel te veel keus hier (op de kaas na :) ).

Mijn roommate en hikingbuddy hebben me in Canmore gebracht via een geweldige toeristische route. Mooie blauwe meren, bighorn schapen langs de weg en een geweldig uitzicht over Canmore. Super mooi en een erg gezellig (afsluitend) ritje met m'n beste maatjes hier!

Hier in Canmore heb ik een superknusse hut voor mezelf! Wat een cadeautje na 2 maanden residence en al het heen en weer verhuis voor die tijd. Ik kon het bijna niet geloven! In residence vertelde ik mijn roommate dat we grotere ramen en een balkon moesten hebben. Ze vertelde me: keep on dreaming, that’s not gonna happen! En wat heb ik hier? Juist, een balkon en zelfs uitzicht op de bergen vanuit mijn eigen bed! En dan ben ik niet aan het dagdromen… Heerlijk de tijd om weer even tot mezelf te komen. Diezelfde avond heb ik mezelf verwend met een goed glas wijn op mijn eigen balkon. Ik heb dan geen eigen badkamer en keukentje, maar dat is maar op een klein afstandje lopen. Dat heb ik er graag voor over om m’n eigen plekkie te hebben!
Werken bij de Alpine Club of Canada is ook erg leuk, maar ook ontzettend veel informatie. Na een week moest ik al alleen aan het werk: geen collega’s die ik vragen kon stellen. Best pittig en ik weet nog steeds alle antwoorden niet.

Een aantal dingen doen me aan de Waddenvereniging denken. We hebben veel verschillende lidmaatschappen, wat trouwens een stuk ingewikkelder is dan bij de WV. De verkoop van merchandise, waaronder rockclimbing boeken, sweaters van Icebreaker en kaarten van de omgeving.

De sfeer is erg relaxt, de collega’s zijn een stuk volwassener en omdat al die leuke dingen nog niet genoeg zijn, ben ik al twee keer op huttrip geweest en heb ik vier verschillende huts gezien. De huts liggen middenin de Rockies liggen en zijn niet bereikbaar per auto.

Omdat er veel vervoert moet worden, gaat dat ook niet te voet, maar... per helikopter! Dat is weer eens wat anders dan een vrachtauto ;)! Er moet o.a. propaangas en hout naar de huts gebracht worden. Aan de kant van de Icefield Parks Way op een grasveldje landde de helikopter en vloog een helde dag op en aan met o.a. hout en propaangas. Mijn collegaatje van de financiën en ik mochten de huts schoonmaken en –net als de maintenance mannen en een groepje vrijwilligers- werden we per helikopter ingevlogen. Een supermooie ervaring! Een gratis helikoptervlucht boven de Rockies in ruil voor wat schoonmaakwerk: no problem at all! Wat een uitzicht, adembenemend mooi… prachtige bergtoppen met nog veel sneeuw (voor Nederlandse begrippen dan).
Na een uurtje schoonmaken in de hut werden we opgehaald door de piloot en ingevlogen naar de andere hut. Dit keer mocht ik voorin zitten. Dat was nóg mooier, kippevel-momentje!
In de huts is ook geen stromend water, maar de sneeuw laat je smelten, koken en tadaaa daar is je drinkwater of schoonmaakwater! De wc is op een klein afstandje van de hut en ook daar is geen stromend water.

De volgende dag vroeg mijn supervisor hoe ik het had gehad: geweldig natuurlijk! Ik was helemaal enthousiast. Kort daarna belde ze maintenance of ze nog plek voor me hadden voor een tripje die week daarop. En toen ik maintenance vroeg of ik dat weer per helikopter ging, kreeg ik als antwoord: dat gaat altijd per helikopter (duh…hihi) Voor hun is dit al zo normaal dat ze er niet warm of koud meer van worden.
Dit tripje was afgelopen donderdag. Dit keer mocht ik wat langer in de helikopter zitten met een nieuwe piloot. Machtig mooi! We zouden na drie van de twee huts, maar omdat de derde hut op het puntje van de berg staat en de piloot met de wind worstelde, besloot hij na drie pogingen van scherpe rondjes draaien terug te keren. Best wel heel spannend!

Canmore staat bekend om de outdooractiviteiten en de outdoorfreaks. Ik zit hier dus helemaal op m’n plek. Nu nog een goede mountainbike vinden en dan kan ik ook helemaal los!

Met de HT-race moest ik zeker even slikken en ik kon het niet laten om de meiden voor de race nog even op te bellen. Ze zijn uiteindelijk 3e geworden en omdat de race nog niet zwaar genoeg was zijn ze nog gaan bungeeroeien: roeien aan een elastiek en zien hoe ver je komt. “Mijn meiden” zijn eerste geworden! Supertrots op mijn team en stuurtjes! Het is zo’n zware race en de 2 Terschellinger teams zijn bijna niet te verslaan, omdat ze al jaren op elkaar ingespeeld zijn. Wij komen steeds iets dichterbij ze….

Inderdaad, ik kan het roeien amper loslaten, zelfs nu ik hier zit ;).